Էսօր բախտս բերեց. քարտուղարուհին բարեհամբույր, ցածրա- ու քչախոս կին էր: Խոսակցիս սպասելու տաս րոպեների ընթացքում աչքի էի անցակցնում Գրողների միության «Երկունք» պարբերականը. գրախոսականներ, մի քանի միջազգային գրական նորություններ (սա էս մրցանակն է ստացել, էս մեկը՝ մյուսը, երրորդն էլ էֆտանազիա էր որոշել անել (անել ասո՞ւմ են)): Կարդացի Սոնա Վանի բանաստեղծությունների նոր ժողովածուի վերաբերյալ գրախոսականը:
Tuesday, July 26, 2011
Monday, July 25, 2011
Նարեկ Հախնազարյան
Անհետաքրքիր ու տհաճ աղմուկից հետո հետաքրքիր էր լսել Նարեկին. արդյո՞ք հերթական քաղաքական պաստառով հաղթանակն էր, թե՞ իսկապես գործ ունենք լավ երաժշտի հետ: Հպարտությամբ ու հիացմունքով լսեցի Նարեկին... Արտակարգ նուրբ ու զգայուն կատարող է, նույնիսկ երիտասարդությանը հատուկ այն վերթերյան զգացմունքայնությամբ, որը հիմա գրեթե չեմ հանդիպում: Չէ, գրեթե չէ, այդպիսի ուրիշին չգիտեմ:-)
Ռախմանինով «Վոկալիզ» - 2008թ.: 2011թ.՝ զարգացումն ակնհայտ է... Մարդու երջանկությունը երևի հենց էդ շարժման մեջ ա, թե չէ՝ կանգնել-դոփում եմ:-)
Friday, July 22, 2011
Horror movie
Էսօր մի հատ դինոզավր տյոտյա եմ տեսել՝ մեեեծ կրծքերով, դեղին մազերով, չար ու անժպիտ: Էս ամենն իբր քիչ էր իր դինոզավրության համար, հլա մի հատ էլ իշխանություն էին տվել ձեռը, էն էլ հարցրեք ինչպիսի. քարտուղարուհու, բա... Հինգ րոպեանոց սարսափ ապրեցի, մինչև մտա ինձ պետք եղած սենյակն ու վազելով դուրս թռա: Ու հասկացա, որ շատ էլ սիրում եմ երկարաոտ, կարճազգեստ ու տամուկ բարբիներին:-)
Wednesday, July 20, 2011
Հուլիսն էլ ա վերջանում
Միլիոն տարի չեմ գրել... ու երևի գրելու բան չունեմ էլ /Լուսինե ջան, դրա համար էլ ձեն-ձուն չեմ հանում:-)/: Երևանում անսպասելի զով ա: «Ոսկե ծիրանն» ամբողջությամբ բաց թողեցի: Արդեն երկրորդ ամսին է չենք կարողանում հավաքվել Կունդերայի վեպը քննարկելու համար: Ավելի ու ավելի եմ հեռանում մեծերի աշխարհից. զահլես գնում ա, էն էլ շատ:-) Վերջին ամսում իմ հետևած բլոգերի մի մասը վերածվում ա ֆեյսբուքային ստատուսատեքստի, սակայն չվերածվածներն էլ շարունակում են չգրավել միապաղաղությամբ, որը չի նշանակում, թե անհետաքրքիր են: Ուղղակի կայծ չկա մեջները, կամ էլ իմ մեջ:-)
Ոչ մի լավ բան չեմ արել էսքան ժամանակ, ոչ էլ՝ վատ: Լավ չի: Միակ լավ բանը Սովխոզի անտառի թփախառն վերականգնում ա. թփերն էնպես են լցրել փետրած անտառը, որ դաչաների՝ տարիներով մարդու ձեռք չտեսած այգիները նորից սկսում են նսեմանալ իրենց փարթամությամբ: Սիրունացել ա մեր պառաված գյուղը:
Աշխարհի ամենասարսափելի բաներից մեկը կայծի համը մեկ վայրկյան միայն ճաշակած արվեստագետն ա. էդ մի վայրկյանում կայծն էնպես ա բռնկվում, որ դու ստեղծում ես գեղեցիկը, հետո մարում ա, իսկ դու շարունակում ես, բայց արդեն ձեռքերիդ միջից փինաչություն ա դուրս գալիս, ոչ թե գեղեցկություն: Տխուր ա:
Subscribe to:
Posts (Atom)