ICPD Beyond 2014

Տեսնես ինչո՞ւ են էսքան փող ծախսում նման միջոցառումներ կազմակերպելու համար: Դե չէ, պարզ ա ինչու, ու մի օր չեն ծախսի, բայց դե, հարց ա, տալիս եմ էլի:-) Ինչպես իրենք չեն կարողանում իրենց «վատ» սովորույթը փոխել, էնպես էլ ես :-) Ինտերնետի անհավանական հնարավորությունների զարգացման հետ միասին, նման միջոցառումներն ավելի ու ավելի անիմաստ են դառնում: Բայց մարդիկ, նույնիսկ «էքսպերտները» սիրում են ճանապարհորդել, սիրում են պարծենալ թե՛ իրենց իմացածով, թե՛ տպավորել իրենց չիմացածի ինքնավստահ մատուցմամբ:-) 

Երեկ հինգաստղանի հյուրանոցում կուշտ ու մաքուր նստած նայում էինք ռումինական գետտոյի մասին մի տեսանյութ: Եթե յուրաքանչյուրիս վրա ծախսված գումարը հավաքվեր մի տեղ, այդ երեխաներից գոնե երկուսին կկարողանային հանել էդ գետտոյից: Իրենք երբեք դուրս չեն գա: Իրենց պիտի ստիպել դուրս գալ՝ կոպիտ, առանց կամք հարցնելու: Պիտի ուղարկել անգամ նոր երկիր, որովհետև էն ինչ տեսանք քավարանի վերջին պարույրն էր, որտեղից դժոխք մեկ-երկու օրվա ճանապարհ է, իսկ հետո՝ դրախտ, այսինքն մահ: 

Դա մի օրինակ էր: Մի քիչ ծայրահեղ ու էդ իսկ պատճառով ոչ մի դոնորի ուշադրությունը չգրավող: Էդտեղ շատ փող ա պետք, շատ ժամանակ, իսկ քանակ չկա, որակ չգիտես կապահովվի, թե ոչ: Ո՞ւմ է պետք ներդնել էդտեղ: Իսկ բարոյականության մասին մենք վաղուց շատ առաձգական պատկերացումներ ենք ստեղծել, որոնք միանգամայն արդարացնում են մեր վարքը: Դժվար է, գրեթե անհնար, այսպես ապրել. http://www.pulitzer.org/works/2012-Feature-Photography#

Regression to a mean

Վիճակագիրներին կթողնեմ էս հասկացության հստակ սահմանումն, իսկ ես կասեմ էնպես, ինչպես հասկացել եմ. ամեն ինչ էս աշխարհում ձգտում ա միջինության, լավ, միջակության:-) Ծայրերին ապրելը՝ ծայրահեղ լավ ու վատ, չի կարող երկար տևել, որովհետև դա բախտի բան ա: Իսկ երբևէ մտածե՞լ եք, բախտն ինչ ա: Ըստ էության, էն ամենը, ինչի մասին դու ոչ մի տեղեկություն չունես ու չես կարող կառավարել, անգամ, եթե ունես: Հիմա, դրանք որ հավաքվում են մի տեղ, իսկ դրանք հաստատ հավաքվում են մի տեղ, որովհետև աշխարհս փոխկապակցված ա, դրանք դառնում են «բախտ»: Ինչ-որ բան հաճախ անելուց, նման գործոնների թիվը, որոնց հավաքական անունն է «բախտ», նվազում է, ու կամաց-կամաց ինքդ էլ չիմանալով թե «ինչու ու ինչպես», սկսում ես կառավարել դրանց որոշակի քանակ ու... վերևից իջնում ես դեպի միջին, ներքևից բարձրանում... դեպի  միջին:-) 

Ամուսնությունը սիրո միջին վիճակագրականն ա:-) Մահը՝ կյանքի :-) 

Կահնեմանն ասում էր ժամանակին Միհլի գիրքն «իր տունը քանդեց», հիմա էլ ինքն ա իմը տեղահան անում:-) :-) :-) :-)