Մաշտոցի պուրակ

Էսօր գարուն ա՝ ճնճղուկների խելառ ծլվլոցով, արևով, քաղաքի շնչառությամբ ու իմ մարմնի կոտրտվելու ցանկությամբ:-)

Էսօր մարդիկ դեռ շարունակում եմ պայքարել էդ փոքրիկ պուրակի համար ու...

Մժեղի չափ...

Пикник на обочине... հանճարեղ փոխաբերություն ա: Ես էլ հա մտածում էի, բայց լավ, ի՞նչն ա էս գրքի մեխը, ինչո՞ւ են իմ «վստահելի աղբյուրները» պնդում, թե լավ գիրք ա: Այո, մենք տիեզերքում ճամփեզրն ենք, որտեղ կարելի է մի պահ կանգ առնել, հաց ուտել, հանգստանալ, ու շարժվել առաջ: 

Նունանի ու Վալենտինի երկխոսությունը պիտի դառնա մարդու ուսումնասիրության կարևորագույն աղբյուրներից մեկը: Բոլոր համալսարաններում պիտի դա ուսանել՝ հանգամանորեն, երկար, ուշադիր: Որ հասկանանք, թե մենք ինչքան պուճուր ենք, ու ոնց ենք կարողանում էդ պուճուրությամբ գիտությունը, (չէ, դուք մի հատ պատկերացրեք), ԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆԸ ֆռռացնել մեր շուրջ: Տաղանդ ա պետք: Մեզ նշանակալիություն ա պետք, ու  էդ իսկ պատճառով մենք ընտրում ենք խոսել տիեզերական առաքելության մասին, կյանքի վեհ իմաստի մասին և այլն: Մեզ ապրելու համար իմաստ ա պետք, ու անիմաստությունը կամ «փոքրիմաստությունը» դուր չի գալիս: Հետաքրքիր ա, որ անիմաստության հետ մենք համակերպվելու սքանչելի փորձեր ենք արել, օրինակ՝ Քամյուն: Բայց փոքրիմաստության հետ ոչ մի կերպ չենք հարմարվում: էն էլ մենք, մարդիկս, ում համար դրախտը «ոսկե միջինն ա»:-)

Ձվերը

Երկար ժամանակ հորս հետ չէի զրուցել: Ես միշտ աշխատում եմ: Միգուցե ոչ միշտ արդյունավետ, բայց միշտ զբաղված եմ ինչ-որ բանով: Ոչ ինքս ինձանով: Պահերը, երբ իմ ուղեղն ընտրում է, թե ես ինչի մասին եմ ուզում մտածել, խոսել, լսել, քիչ են: Ջրում թևերիս առաջ ու ետ հարվածների ընթացքն են, Անի հյուրանոցից  Օպերայի կանգառ ամենօրյա 10 րոպեները, աչքերս փակելուց առաջ հի՞նգ, վե՞ց, տա՞ս րոպեն: 

Հակասությունների մասին

Մեր ընկերներից մեկի երեխան մուլտիկ նայելուց առաջ անպայման հավաստիանում ա. «Մեջը злой կա, չէ՞»: Ստրուգացկիների հանրահայտ վեպն սկսվում է Ուորրենից մեջբերումով. " You got to make good out of bad. That's all there is to make it with".

Էնպես որ առանց հակասությունների կյանք չկա: Դրանցից ազատվելու անդադադրում մարմանջն էլ երևի կյանքն ա, որ կա: Բայց հանգստի հանգրվաններ են պետք, օազիսներ, որտեղ հակասությունները հավասարակշռված են: Առ ժամանակ: 

Ես հեռացել եմ թե՛ օազիսներից, թե՛ տարերքներից: 

Ձյունը սիրուն ա: Բայց գետինն անկուշտ երախ ա՝ կուլ ա տալիս սպիտակ փափկությունն ու բերանի անկյուններում հավաքում զզվելի կեղտ ու ցեխ: